Nog trillend op de benen van mooie whiskey's en andere geiligheid, maak ik jullie graag deelgenoot van wat mij afgelopen weekend is overkomen. Laat ik vooropstellen dat mijn verhaal lang de lading niet gaat dekken van wat er is gebeurd, maar ik wil jullie dit niet onthouden.
Ik had afgelopen weekend mijn jaarlijkse Six-Nations uitje met de Front V (mooi Leidsch gezelschap, NOGAL GEIL). De trip ging dit keer naar Cardiff waar Wales tegen Schotland moest ballen. Na aankomst vrijdagochtend, werden wij ontvangen door onze Nederlandse gastheer die midden in het Welse landschap een boerderijtje heeft en na 7 flessen roze poepel aldaar zijn we maar de pub in gegaan, om vervolgens onderweg terug naar ons logeer adres de boerenpaden te voorzien van een nieuw plaveisel.
De ochtend erop bracht onze gastheer ons richting Cardiff, maar we moesten eerst even langs een maatje van hem die een hotel runt vlakbij de stad, alwaar we een Bloody Marietje of wat weg gingen tikken. Toen zijn vriend, de hotel manager begreep dat wij speciaal voor het rugby de oversteek hadden gemaakt, en doorhad dat het louter rugby bloed is wat er door onze aderen stroomt nodigde hij ons prompt uit voor de champagne brunch in zijn hotel voor genodigden van het Welse team. Het Welse rugby team resideerde op dat moment in zijn hotel. Zo gezegd, met een glas poepel in de knuisten spotte we zo af en toe wat bekende rugby gezichten. Sjezus, wat een beesten. In de gemiddelde 3/4 kon Vos twee keer. Verder een hoop geile wijven met harde punten, zeker toen de "tweed dragende" Dutch Front V Union zijn intrede deed. Enfin, de hotel manager zag ons vieren met een dik latje staan, dus regelde dat wij (als enige!!!) bij de pre-match training van het Welse team mochten zijn. Dit geschiede vier uur voor dat zij aantraden tegen Schotland. Zo knallend geil!! Wij waren de enige gasten buiten het Welse team in de overdekte (!!) rugbypitch bij het hotel waar onze rode helden de laatste line-outjes gooiden en 3/4 bewegingen nog eens doornamen.
Na de training liepen wij de hal uit en op de trap kwamen wij het team tegen, en stuk voor stuk hebben wij ze handje geschud en good luck tegen those Scotish bastards gewenst. Ik was mijn handen nooit meer..., Rob Howley (die overigens zijn laatste cap speelde), Colin Charvis (de captain), McBryde en als toetje de coach die nog even de tijd voor ons nam voor een praatje. Samen met Charvis en prop Williams op de foto en daarna naar Cardiff. Tegen die tijd waren onze bongiornootjes overigens al ruim uitgescheurd door alle geiligheid die ons overdonderde.
In Cardiff hard gezopen, de hele stad afgezet voor verkeer en alleen maar geile wijven in tietentruitjes terwijl het 12 graden Celsius was, dus........ louter harde knoppen. Ruim op tijd het Millenium Stadium in (heeft ook een schuivend dak, maar dat is dan ook de enige overeenkomst met de Arena, want dit is namelijk wel een heel geil stadion waar een top sfeer hangt). Eerste ring op de middenlijn, dus we zaten boven op het spel. Een minuutje stilte voor de Queen Mum dan voor de Bloem van Schotland met de bagpipes, maar toen....toen kregen we pas echt kippenvel. 72.000 man die het Welsh volkslied (“Land of Our Fathers”) op volle kracht meezingen. Dikke brok in de keel en een stijve lul in mijn broekje. Helaas viel de score voor Wales verkeerd uit en verloren zij met 5 punten. 20 minuten voor tijd werd Howley gewisseld. Laatste cap, jankend het veld af kut driekwarter. Ander droevig nootje was het afscheid van Bill "the Voice of Rugby" McLaren. Na vijftig jaar hoogstaand rugby commentaar voor de BBC zal zijn gelijke wellicht nooit meer te horen zijn. Echter, het kon allemaal niet mooier. Elke keer als Wales achter kwam begon iedereen weer “Land of Our Fathers” mee te zingen. Godver, wat moeten die Welshmen een dikke bobbel in hun broek hebben gekregen. Achteraf niet gek dat er iets teveel knock-ons werden gemaakt. Die Welshmen hadden natuurlijk zaad aan hun handen omdat een spontane ejaculatie niet uit kon blijven, zo'n sfeer,.. zo'n stad...zo mooi!
Na de pot nog even een rondje hospitality boxen gelopen (skyboxen) en onze Dutch connection in Wales kende weer exact de juiste personen om ons richting oud international box te loodsen om daar wat krasse rugbyers van weleer te mogen begroeten. De box mochten we niet in, maar ach dacht J.J. Williams, those mad Dutch rugby players kan ik niet onverrichterzake naar huis laten keren, dus mr. Wiliams kwam de box uit en ging lekker met ons een biertje drinken en was oprecht geïnteresseerd in ons rugby enthousiasme,en vond het fantastisch dat een paar dwazen uit Nederland speciaal voor deze pot naar de bakermat van de geile sport zijn gekomen. Zijn deppend slipje sauste hij dan ook alras vol (het blijft natuurlijk een 3/4). "See you later tonight in the pub", zei hij, en inderdaad, een paar uur en een hoop pints later waren het J.J. Williams en Gareth Edwards (zelfde kaliber rugbyer, die volgens sommige de mooiste try ooit heeft gemaakt, vanuit zijn eigen 22) die met ons op straf tempo Lagers naar binnen stonden te gutsen. Handtekening in het programma boekje en een fototje met de mannen, want dit ging natuurlijk niemand geloven.
S'nachts een mooie luxe club bezocht, met wederom veel lekkere wijvon! En Tinus.... neuken ho maar!
Als er een hemel is hierboven, dan hoop ik dat deze eruit ziet als Cardiff op matchday.
Laagtackelende groet,
Frenkie P.
